مهدیا گوهر بیفشان با قدمهایت جهانرا بین غبار معصیتها تیره کرده آسمانرا
گر بیایی فرش راهت می کنم چشمان خویش دل ز سودای فراقت مهربانا گشته ریش
رهبرا فسق و فساد در مردمان گشته زیاد کی شود نورت هویدا ای گل باغ مراد
جان زهرا جدهّ ات آن کشته ای دست جفا رخ نما ای مهربان شمشیر برگیر از غفا
از تو می خواهم به هق هق های من پایان دهی سُمّ اسبت می شوم گر یک نظر برمن نهی
از چه رو آقا حسینم راه حق را پیشه کرد بربقای دین اسلام آن عزیز اندیشه کرد
لاکن امروز ای شما ای مهدی صاحب زمان یک نظر بنما به این گردون به بزم غافلان درتب حرص و تجمّل یادی از ایمان نیست ایکه در غیبت نشستی این تحمّل بهر چیست
" اشرف ایة اله زاده شیرازی "
| 